Reis of bestemming?
Afgelopen juli had ik een bruiloft van vrienden waar Ruud getuige was en ik ceremoniemeester. In aanloop naar de bruiloft hebben we intensief contact gehad met het bruidspaar. Niet alleen over praktische zaken, maar vooral veel warm en liefdevol contact. Het woord verbinding viel heel vaak. Verbinding tussen culturen (zij is Servisch, hij Nederlands), tussen de kinderen van beiden die door de relatie van hun vader respectievelijk moeder onderdeel worden van een nieuw gezin en verbinding met de mensen die voor hen belangrijk zijn. De mooie speeches op de dag gaven blijk van de innige onderlinge band en hoe belangrijk die is voor het bruidspaar en de aanwezigen. We hebben niet alleen een fantastische dag gehad, maar, nog veel belangrijker, we hebben ook in aanloop naar die dag onze band verder versterkt.
Ik zie hetzelfde gebeuren met onze bijeenkomst in september. Natuurlijk hebben we het doel om alle leden bij elkaar te krijgen. Maar de afgelopen maanden zijn de banden overduidelijk aangehaald. Er is post verstuurd, er is post langs gebracht, leden die zich nog niet aangemeld hebben worden persoonlijk benaderd. Door die contacten horen we soms ook lief en leed dat we anders misschien niet gehoord hadden. En raken we in hernieuwd gesprek met leden die wellicht al een tijdje niet geweest waren. Verbinding dus. Dat is al zo waardevol.
Zo is het vaak. Dat de reis net zo mooi is als de bestemming zelf. Ik vind de reis naar 16 september een heel mooie. En net als de bruiloft wordt de bestemming, de dag zelf, ook fantastisch. De banden zijn aangehaald en met elkaar gaan we een avond maken waar we nog lang over zullen doorpraten. Ik kan niet wachten!
Tot 16 september bij GEM.
Hartelijke groet,
Judith
PS: als je je nog niet aangemeld hebt (wat bijna onvoorstelbaar is😉), dan is komende week wel ongeveer je laatste kans.